Kaapstad

Ik moest even heel hard nadenken om er achter te komen wat ik de laatste keer geschreven had en waar dat ook al weer was. Het was helaas al langer geleden dan ik dacht wat betekend dat ik in gedachten heel hard terug moet denken aan Swakopmund en wat er daarna allemaal gebeurd is. We hebben de duinen in de Namib desert bezocht en ook de wereldbekende Dune 45 beklommen. Hier zag ik een beetje tegenop omdat ik het niet zo goed doe met omhoog klimmen (zal wel iets te maken hebben met in een vlak land wonen). Het viel me echter enorm mee en het uitzicht en de zonsopgang boven de rode duinen was geweldig! The Tropic of Capricorn en Fish River Canyon stonden op het programma voor de volgende dag. Dit was ook de dag dat we bij de grens met Zuid Afrika aan zouden komen waar we helaas onze truck Gunga achter zouden laten. Wegens wat persoonlijke omstandigheden en problemen hebben we helaas ook onze chauffeur Brendan en zijn vriendin Meg acher moeten laten. Dit betekende dat de middag en avond in het teken stonden van Gunga ontruimen, alle spullen inpakken en afscheid nemen van Brendan en Meg. De eerste dingen gaan gepaard met veel gezucht en gesteun, het laatste onder het genot van 'een drankje of twee' (lees= het was een groot feest met veel omhelzingen, speeches en gelach en wat tranen).
De volgende ochtend was het dan zover, Brendan en Meg brengen ons met Gunga naar de laatste grensovergang al waar we onszelf in een bus laden voor de komende dagen naar Kaapstad. De tenten en overige kampeerspullen blijven achter bij Gunga.
De eerste dag rijden we naar Stellenbosch waar he ongelofelijk en onaangenaam warm is. Slapen is lastig in de hitte en we missen onze tent waar tenminste geen muggen in komen. James gaat op een wijntour terwijl ik de dag in Stellenbosch doorbreng met wat rondkijken en picknicken.
Na twee nachten reizen we door naar Cape Agulhas, het meest zuidelijke puntje van Afrika en tevens het punt waar de Atlantische en de Indische oceaan samen komen. Hier ben ik jaren geleden ook geweest en ik moet zeggen dat het er nog precies hetzelfde uit zag. De bekende rood met witte vuurtoren en het bord met de twee oceanen erop aangegeven.
De volgende dag komen we aan in Kaapstad. Het eindpunt van de groepsreis. Omdat we al afscheid genomen hebben van een paar mensen voelt het al een paar dagen alsof de reis ten einde is. We gaan die avond met de groep uit eten, het voelt wat vreemd omdat de meeste mensen nog zeker een dag of 3 hier zijn en we dus nog geen echt afscheid nemen.
De dagen sinds aankomst hier zijn echt voorbij gevlogen. We hebben wat verjaardagen van mensen gevierd en gister ben ik met 8 andere van de reis met zeehonden wezen snorkelen (wij snorkelen en de zeehonden zwemmen gewoon hoor...). Ik was een beetje bang omdat ik de dag ervoor nogal ziek geworden was op de boot terug van Robben eiland. Wetende dat ik snel zeeziek wordt en ook dat er een storm op komst was en er een aantal andere zeegerelateerde activiteiten wegens de weersomstandigheden geannuleerd waren stelde me niet heel erg gerust. Uiteindelijk bleek het mee te vallen en ben ik, met behulp van een pilletje, niet zeeziek geworden en kon ik genieten van de zeehonden in het blauwe water.
Het aftellen is begonnen... We hebben nog iets minder dan 2 weken voordat we terug vliegen naar Nederland en daar ons leven weer op moeten pakken. In vergelijking met de rest van de groep valt dat mee want die zijn allemaal minimaal 4 maanden op pad geweest... Toch denk ik dat wij wel even tijd nodig hebben om weer helemaal te wennen.
Op dit moment zeggen we elke dag gedag tegen een aantal mensen die we niet meer gaan zien... Nog een paar dagen en dan zijn we echt weer op onszelf aangewezen.