Thuis...

Na een vermoeiende vlucht was het leuk thuiskomen met drie vriendinnen die ons op stonden te wachten op Schiphol. Het was een beetje krap met zijn 5en in een auto met ook al onze bagage maar als je dan in een met slingers en ballonnen versierd huis terug komt, en wat vers gebakken muffins kan eten ben je de vlucht en de auto rit snel vergeten nantuurlijk...

Het einde is in zicht...

Na ons geweldige tafelberg avontuur is er natuurlijk nog heel veel gebeurd. De vraag natuurlijk hoe ik dat allemaal op ga schrijven zonder dat je in slaap zal vallen... De korte versie dus maar. We zijn na Kaapstad zelf op pad gegaan. We hebben een geweldig dinky toy auto'tje gehuurd die moeite had om bergen op te komen, maar wel met airco en daar is toch ook iets voor te zeggen in de zomer in Zuid Afrika.
Ok dus wij met ons mooie baby blauwe auto'tje op weg naar het oosten langs de kust. Ik wilde terug maar Knysna en Diepwalle waar ik zo'n 8 jaar geleden zo lang gezeten heb. En, als ik dan toch in de buurt was kon ik mooi Wessel (afstudeerbegeleider zoveel jaar geleden) en Patrick (huisgenoot in Diepwalle) nog een keertje bezoeken. Uiteindelijk zijn we in twee dagen tijd naar een paradijsje van een plek gereden bij East London. Tegen de tijd dat we er aankwamen wist ik al dat het niet zou lukken om Patrick daar te ontmoeten omdat hij het even te hectisch had met werk. Wij hebben daarom bij East London maar heerlijk van de rust en het uitzicht op de zebra's genoten. Is ook wel lekker voor de verandering. Geen mensen om ons heen, geen kookgroep, rijden of dingen bezoeken maar gewoon niets doen (of in mijn geval vooral veel slapen). Na twee nachten was het toch tijd om weer richting het westen te rijden, op naar Stormsrivier. We hebben daar een halve dag heerlijk in de bossen van Tsitsikamma National Park rondgelopen en James besloot dat het tijd was om van de hoogste brug in Afrika af te springen met een elastiekje om zijn enkels. Bij de vraag of ik het ook wilde doen had ik al snel mijn antwoord klaar: waarom zou ik van een brug af willen springen???

De volgende stop was Knysna waar we 3 nachten zouden blijven. Dit gaf ons mooi de tijd om lekker te wandelen in Diepwalle, een beetje te winkelen en te relaxen in Knysna en heerlijk te eten aan de Waterfront met Bex en Mustard (onze eerste reunie van de reis zullen we maar zeggen). Ook is het gelukt om nog een kopje koffie/thee met Wessel te drinken. Het was leuk om hem weer eens te zien.
Het was raar om terug te zijn daar waar je zo lang rondgelopen hebt maar toch ook al wel zo lang geleden. Ergens herken je wel iets maar zodra je denkt te weten waar je heen moet zit je er toch stiekem een straat naast...
Helaas was onze tijd gelimiteerd en moesten we weer op weg naar Kaapstad. Nog 1 nachtje 'on the road' in Swellendam voordat we net voor de lunch in Kaapstad aankwamen. Mooi op tijd om nog even al onze spullen (weer) opnieuw in te pakken en nog wat uurtjes aan de waterkant in Kaapstad door te brengen.

De laatste dag is aangebroken, hoe kon het toch zo snel gaan? We proberen er nog even het uiterste uit te halen en bezoeken Kaap de Goede Hoop. Hier brengen we de dag door en genieten we van de uitzichten, zodra de zon even weg was tenminste, en van de pinguins op Boulders Beach. Terug naar het hostel, wat eten en dan is het echt tijd om naar huis te gaan. We droppen de auto af bij het vliegveld en wachten samen met onze medepassagiers op onze nacht vlucht naar het koude en grijze Nederland...

Het avontuur is ten einde :(

Table Mountain, an adventure to never forget

Opeens was de berg vrij van het tafelkleed en besloten we de gok te wagen om naar boven te gaan. Je wilt immers wel iets zien als daar boven op de berg staat. Het was al wat laat op de dag maar we zouden nog wel een paar uur licht hebben en dus leek het ons een goed plan. Zodra we boven waren begon zich gelijk een deken van mist om ons heen op te werpen, dat was niet de bedoeling! Gelukkig is het weer boven op de berg erg veranderlijk en konden we, nog geen 10 minuten laten genieten van een prachtig uitzicht over de stad.
We waren moe en wilde vooral niet te lang blijven dus we gingen in de rij staan voor de kabelbaan naar beneden. Dat bleek wel heel lang te duren en het weer was helaas weer omgeslagen. Al snel haddeb we door dat het iets te lang duurde eb biet veel later kregen we de mededeling dat er een probleem met het platform was en dat er een techbisch mannetje onderweg naar boven was... Dat kon dus nog wel even duren. En het heeft ook even geduurd! We konden dus net zo goed maar even van het uitzicht en de ondergaande zon genieten. Zo'n 4 uur en een kopje koffie/thee van de zaak later konden we eindelijk weer naar beneden. Duidelijk een 'unforgettable experience'.

Kaapstad

Ik moest even heel hard nadenken om er achter te komen wat ik de laatste keer geschreven had en waar dat ook al weer was. Het was helaas al langer geleden dan ik dacht wat betekend dat ik in gedachten heel hard terug moet denken aan Swakopmund en wat er daarna allemaal gebeurd is. We hebben de duinen in de Namib desert bezocht en ook de wereldbekende Dune 45 beklommen. Hier zag ik een beetje tegenop omdat ik het niet zo goed doe met omhoog klimmen (zal wel iets te maken hebben met in een vlak land wonen). Het viel me echter enorm mee en het uitzicht en de zonsopgang boven de rode duinen was geweldig! The Tropic of Capricorn en Fish River Canyon stonden op het programma voor de volgende dag. Dit was ook de dag dat we bij de grens met Zuid Afrika aan zouden komen waar we helaas onze truck Gunga achter zouden laten. Wegens wat persoonlijke omstandigheden en problemen hebben we helaas ook onze chauffeur Brendan en zijn vriendin Meg acher moeten laten. Dit betekende dat de middag en avond in het teken stonden van Gunga ontruimen, alle spullen inpakken en afscheid nemen van Brendan en Meg. De eerste dingen gaan gepaard met veel gezucht en gesteun, het laatste onder het genot van 'een drankje of twee' (lees= het was een groot feest met veel omhelzingen, speeches en gelach en wat tranen).
De volgende ochtend was het dan zover, Brendan en Meg brengen ons met Gunga naar de laatste grensovergang al waar we onszelf in een bus laden voor de komende dagen naar Kaapstad. De tenten en overige kampeerspullen blijven achter bij Gunga.
De eerste dag rijden we naar Stellenbosch waar he ongelofelijk en onaangenaam warm is. Slapen is lastig in de hitte en we missen onze tent waar tenminste geen muggen in komen. James gaat op een wijntour terwijl ik de dag in Stellenbosch doorbreng met wat rondkijken en picknicken.
Na twee nachten reizen we door naar Cape Agulhas, het meest zuidelijke puntje van Afrika en tevens het punt waar de Atlantische en de Indische oceaan samen komen. Hier ben ik jaren geleden ook geweest en ik moet zeggen dat het er nog precies hetzelfde uit zag. De bekende rood met witte vuurtoren en het bord met de twee oceanen erop aangegeven.
De volgende dag komen we aan in Kaapstad. Het eindpunt van de groepsreis. Omdat we al afscheid genomen hebben van een paar mensen voelt het al een paar dagen alsof de reis ten einde is. We gaan die avond met de groep uit eten, het voelt wat vreemd omdat de meeste mensen nog zeker een dag of 3 hier zijn en we dus nog geen echt afscheid nemen.
De dagen sinds aankomst hier zijn echt voorbij gevlogen. We hebben wat verjaardagen van mensen gevierd en gister ben ik met 8 andere van de reis met zeehonden wezen snorkelen (wij snorkelen en de zeehonden zwemmen gewoon hoor...). Ik was een beetje bang omdat ik de dag ervoor nogal ziek geworden was op de boot terug van Robben eiland. Wetende dat ik snel zeeziek wordt en ook dat er een storm op komst was en er een aantal andere zeegerelateerde activiteiten wegens de weersomstandigheden geannuleerd waren stelde me niet heel erg gerust. Uiteindelijk bleek het mee te vallen en ben ik, met behulp van een pilletje, niet zeeziek geworden en kon ik genieten van de zeehonden in het blauwe water.
Het aftellen is begonnen... We hebben nog iets minder dan 2 weken voordat we terug vliegen naar Nederland en daar ons leven weer op moeten pakken. In vergelijking met de rest van de groep valt dat mee want die zijn allemaal minimaal 4 maanden op pad geweest... Toch denk ik dat wij wel even tijd nodig hebben om weer helemaal te wennen.
Op dit moment zeggen we elke dag gedag tegen een aantal mensen die we niet meer gaan zien... Nog een paar dagen en dan zijn we echt weer op onszelf aangewezen.

Welkom in de Westerse Wereld

Nadat we de Victoria watervallen verlaten hebben zijn we snel doorgereden naar Botswana. Een cruise op de Cobe river stond voor dezelfde dag nog op het programma. Dus nadat we in de hitte van de middag de tent opgzet hebben zijn we met zijn allen naar de Chobe rivier gegaan waar we op een boot gelaen werden. Het leek meer op een drijvend vlot achtig ding mrt een dak erop maar dat maakt allemaal niet uit. We hebben ons zoveel mogelijk comfortabel gemaakt in de plastic tuinstoeltjes en gewacht op een tweede groep mensen die ons zou vergezellen op de boot. Toen iedereen in zijn stoeltje zat was het tijd voor de cruise om echt te beginnen, een uur of twee rustig rondvaren/dobberen over de rivier en kijken naar krokodillen, nijlpaarden, olifanten die kwamen drinken, diverse soorten antilopen en natuurlijk een behoorlijk aantal vogels. Al met al weinig dingen die we nog niet eerder gezien hadden maar toch zeker de moeite waard. Wie kan er nou niet uren kijken naar nijlpaarden die boven water komen en dan hun oortjes ronddraaien om het water eruit te schudden of naar nijlpaarden met open bekken die elkaar te lijf gaan?

De volgende dag was het tijd om al weer door te gaan en daarnaast zou het ook bijna James zijn verjaardag zijn. Nog even inkopen doen in de stad voordat de rijdag weer begon op weg naar een bushcamp op de weg naar Maun. Morgen is James jarig dus er gaat een kaartje rond in de groep waar mensen hun naam en gelukswensen op kunnen zetten. Tja en ik moet natuurlijk de cadeautjes die ik vanuit Nederland meegenomen heb even opzoeken... Nou waar had ik doe nou ook al weer opgeborgen?Op James zijn verjaardag heb ik hem vroeg op vogeljacht gestuurd zodat we de balonnen van Claire snel even in de tent konden doen. Dus na terugkomst van zijn 10 minuten vogeltochtje (op zoek naar vogelsoort 2000) kon ik hem feliciteren met balonnen en cadeautjes. De rest van de dag is vrij rustig verlopen. Het was een doorsnee rijdag en we kwamen op tijd aan in Maun waar we bij een luxe hotel in de tuin konden kamperen. Het was mijn beurt om te koken en James is verder op jacht gegaan naar die 2000e soort die hij zo graag op zijn verjaardag wilde zien. Dat is hem nog gelukt ook dus die fijne verjaardag zat wel goed. Na het avondeten was er taart bij het zwembad (wel iets anders dan verjaardagen in Nederland in januari). Nog snel even de spullen inpakken want morgen vertrekken we voor een paar dagen naar de Okavanga Delta.We worden 's morgens vroeg opgehaald om naar het Mokoro station te gaan. Na bijna twee uur rijden komen we aan bij de rand van de delta waar een groep mokoro polers op ons staat te wachten. We maken kennis met onze poler, ze zegt dat ze Beauty heet maar ik betwijfel of dat haar echte naam is. Het is even wennen als we met al onze bagage (inclusief dingen die eigenlijk niet nat mogen worden) in het wiebelige bootje zitten. Vroeger werden de mokoro van houtgemaakt, een ware dugout, maar tegenwoordig zijn ze bijna allemaal van polyester gemaakt wat duurzamer is en tevens beter voor de natuur omdat er geen grote rechte bomen meer hoeven te sneuvelen voor een bootje. Al snel raken we gewend aan het heen en weer schommelen van onze boot en aan het ritme van Beauty. Na zo'n twee uur komen we aan op 'ons' eiland waar we de komende twee nachten zullen slapen. De dagen in de Delta brengen we door met wat bushwalks, proef mokorovaren (wat moeilijer is dan het lijkt en zwemmen in een stukje water waarvan ze zeggen dat er overdag geen krokodillen of nijlpaarden zijn. Nu maar hopen dat de nijlpaarden die hier duidelijk geslapen hebben niet vroeg naar bed willen vandaag... We koken op het kampvuur en het halve meter diepe gat achter de omgevallen boomstam is ons toilet. Na twee nachten is het weer tijd om ons eilandje te verlaten en terug te gaan naar de bewoonde wereld. Onze mokororit terug naar het vaste land verloopt soepel en zonder problemen keren we terug naar onze camping. We hebben even de tijd om de tent op te zetten en tr douchen voordat we naar de luchthaven vertekken voor een scenic flight over de delta. Helaas wordt de vlucht geannuleerd wegens het slechte weer dus nu krijgen we morgen ochtend nog een kans om de vlucht te doen.De volgende ochtend is het prachtig weer en kunnen we gedurende een uur genieten van het uitzicht over de delta vanuit de lucht.Het is tijd om door te reizen en vandaag gaan we van Botswana naar Namibia. Wederom een makkelijke grensovergang en zonder problemen komen we aam bij Ngepi camp in de Caprivi strip waar we de nacht doorbrengen.We hebben aardig war rijdagen voor de boeg me steeds slechts 1 nacht op een locatie. Onze volgnde stop is bij een grote baobab boom. Bushcamping is niet legaal in Namibia maar daar trekken we ons weinig van aan. W betekend het dan we geen lichten in Gunga mogen gebruiken en dat we geen lawaai mogen maken. Dus een heerlijk rustig bushcamp met uitzicht op een heldere sterren hemel.Na een vroeg vertrek komen we redelijk vroeg aan in Etosha National Park waar we de komende nacht door zullen brengen. We zijn de hele tijd op zoek naar dieren vanaf de beach in Gunga en zien wederom allerlei dieren. Gamedrive is best apart vanuit zo'n heel groot voertuig. Net voor zonsondergang komen we aan op onze camping waar ook een waterhole me verlichting is. Dit betekend dat we na het opzetten van d tent onszelf op de bankjes tussen de mieren bij de waterhole geinstalleerd hebben. Eten halen we even snel bij Gunga om dat op ons gemak, al kijkend naar een uil en een paar jakhalzen bij de waterhole op te eten.Omdat het zo veel geregend heeft is alles heel groen in Etosha wat voor ons een nadeel is. Er zijn weinig dieren die daadwerkelijk naar de waterhole komen om te drinken omdat er elders veel water te krijgen is. Toch zien we wel wat leuke dingen. Mijn hoogtepunt was waarschijnlijk de twee gennets die we gezien hebben. Een kruising tussen een fred en een whiskas poes... Geen idee of je nu snapt hoe ze eruit zien maar neem naar van me aan dat ze een hoog aaibaarheidsgehalte hebben.'s morgens, na een erg korte nacht, worden we wakker door het gebrul van leeuwen. We zijn helaas net te laat bij de waterhole om ze te zien. We vertrekken om, op weg naar de uitgang van het park, nog wat dieren te zoeken.'s middags komen we aan bij Cheetah Park. Een paar boeren waren een paar jaar geleden niet zo blij toen hun vee steeds aangevallen werd door cheetas dus besloten ze de cheetah te vangen. Deze bleek zwanger te zij. Toen hebben ze besloten om de cheetah als een soort huisdier te houden. Deze beslissing heeft nogal wat effect gehad en nu vangen ze cheetas die in de omgeving voor prolemen zorgen om die in hun eigen park te huisvesten. Ze hebben 3 huis cheetas, deze kun je aaien en knuffelen, daarnaast hebben ze in een groot park nog zo'n 14 wilde cheetas zitten die ze wel voeren maar verder eigenlijk met rust laten. Natuurlijk hebben wij even met de huis cheetas mogen spelen en waren we erbij toen de 'wilde' cheetas gevoerd werden.Het is al een paar dagen geleden dat we een bushcamp hadden dus het was weer de hoogste tijd. De dag na Cheetah Park slapen we onder de de sterren bij Spitskoppe. Prachtige omgeving met rotsen en heerlijk slapen in het gras zonder tent. We slapen wel op een camping maar het is meer dat het de naam camping heeft dan iets anders. Er zijn geen faciliteiten dus buiten de naam Is het echt een bushcamp. De zonsondergang en opgang de volgende ochtend zijn prachtig!We vertekken bijtijds de volgende ochtend om door de reizen naar Swakopmund. Onderweg stoppen we bij de Cape Cross Seal Colony en we wanen ons weer even op Antarctica. De geur en de geluiden van alle zeehonden is overweldigend. Swakopmund is in alle opzichten een westerse stad. In de Lonely Planet staat dat het net zo goed een badplaats ergens in duitsland kan zijn en dat klopt inderdaad... Echte stoep, met tegels, geen afval op straat, een grote hoeveelheid aan winkels en toeristishe souvenir shops.... Met andere woorden, welkom in de Westerse Wereld!

En als we dan toch in de Westerse Wereld zijn kunnen we daar maar net zo goed zo veel mogelijk van genieten. Een paar nachten in een echt bed in een kamer slapen, lekker uit eten en als we dan toch bezig zijn kunnen we ook mooi even uit een vliegtuig springen. Voordat we weggingen heb ik gezegd dat ik wilde skydiven, waarom ook niet en alhoewel ik het waarschijnlijk heel erg eng zou vinden wilde ik het toch doen. Al met al bleek ik helemaal niet bang te zijn, even vlak voordat we uit het vliegtuig moesten springen een paar kriebeltjes in mijn buik maar verder verdacht weinig bang gevoelens... In vergelijking met de Efteling en de achtbanen daar is dit echt een eitje!

Na een vrije val van zo'n 30-40 seconden gaat de parachute open en kun je opeens weer ademhalen, om je heen kijken en dingen horen.... wat een stilte opeens. Prachtig uitzicht over de duinen en het gebied rond Swakopmund... nog even wat rondjes draaien en weer veilig met beide benen op de grond na een minuut of 5-8. Ik dacht niet dat ik het zou kunnen doen maar het was helemaal geweldig. 

Vandaag de computer van medereizigers geleend om een backup van onze foto's te maken en even normaal achter het internet te kunnen zitten. Verder zullen we heerlijk genieten van een dagje weinig tot niets doen voordat we morgen verder rijden in de richting van Sesriem en de welbekende Dune 45.

Een volgende keer dat we internet mogelijkheden hebben zal waarschijnlijk pas in Kaapstad zijn, als de reis ten einde is gekomen. Dat zal nog wel raar zijn om opeens weer helemaal op onszelf aangewezen te zijn zonder zo'n 20 andere mensen om je heen...

 Polen blijkt lastiger te zijn dan het lijkt

Chunky en James genieten van het uitzicht in de Okavango Delta

Uitzicht vanuit het vliegtuig over de Delta

De Big Baobab Tree

 Etosha National Park 

Wildebeest en Oryx in Etosha National Park

Zonsondergang over de waterhole in Etosha National Park

Cheetah Park

 Spitskoppe

 Cape Cross Seal Colony

Net voordat Ty en ik het vliegtuig in moesten om er vervolgens weer uit te springen 

Free Fall 

Weer veilig op de grond met Tandem jumper Dries