Inhalen

Ok het is echt heel lang geleden dat ik een bericht op deze blog geplaatst heb maar geloof me, ik heb goede excuses!
We hebben het gewoon druk gehad en daarnaast (excuus nummer 2) veel te weinig internet mogelijkheden.
Dus ga ik proberen om een verhaaltje te schrijven waarmee jullie weer up to date zijn maar om het niet zo lang te maken dat jullie er echt makkelijk voor moeten gaan zitten zoals een goed boek zeg maar.
Komt ie: de laatste keer dat ik iets online geplaatst heb was in Harare (de hoofdstad van Zimbabwe). Dat was het onderweg verhaal van ons leven 'on the road' zeg maar.
De paar dagen ervoor zijn we van Lilongwe (Malawi) naar Harare gereden met een bushcamp ergens in de Tete Corridor in Mozambique. Voor de oudere onder jullie hebben jullie misschien nog wel herinneringen aan de Tete Corridor van het nieuws, voor de jongeren onder jullie: Google doet wonderen!
Eenmaal in Harare aangekomen hebben we daar 2 nachten geslapen en zijn we op de tussenliggende vrije dag naar de lokale Botanische Tuinen gegaan. Deze hadden we bijna geheel voor onszelf en ondanks dat de tuinen hier en daar wat (lees: heel erg) verwaarloosd zijn was het toch de moeite waard.
Na Harare zijn we naar de 'Eastern Highlands' gegaan naar de Chimanimani bergen in het oosten van Zimbabwe. Ook hier hadden we twee nachten op een camping die ook ietwat (lees: nog erger dan de tuinen) verwaarloosd was. Ware vergane glorie maar oh oh oh, wat een uitzicht (zie blog van James voor een foto van het uitzicht, laatste foto vorige post met rode bergen en maan - http://jameslidster.blogspot.com/).
Op de vrije dag zijn we er op uit getrokken om iets meer van de bergen (te voet) te ontdekken. Heerlijke wandeling gemaakt!
De volgende stop was Great Zimbabwe. Dit zijn ruines (grootste ten zuide van de sub sahara schijnbaar) en bestaan hoofdzakelijk uit lossen stenen muurtjes (zonder cement dus) en een ronde toren en natuurlijk een onbeschrijfelijk mooi uitzicht over de omliggende omgeving (foto's volgen hopelijk later een keer).
Na een nacht was het tijd om door te tijden naar Gweru. De een na grootste stad van Zimbabwe maar belangrijker thuisbasis van Antelope Park waar ze bezig zijn met het fokken van leeuwen en het trainen en klaarstomen voor hun leven in het wild. Te veel om op te noemen maar ik weet zeker dat je meer informatie kan vinden als je bij google 'antelope park gweru' invoerd.
Hier zouden we 3 nachten blijven en hebben we allerhande activiteiten gedaan. Met leeuwen lopen (en aaien en staartjes vasthouden) en leeuwen te eten zien krijgen (achter een hek en de leeuwen komen op je afgestormd omdat het eten ongeveer een meter bij je vandaan ligt aan de andere kant van het hek - de video's MOETEN jullie gewoon echt een keertje zien). Ook zijn we 's avonds met de leeuwen naar buiten gegaan om ze hun jachtinstinct te laten oefenen... in het donker in een open auto met 4 leeuwen die je makkelijk aan stukken zouden kunnen scheuren maar die reageren op fluitjes, de leeuwen die vervolgens de impala's of de wildebeesten spotten en daar achteraan gaan... spannend!
Tevens hebben we op mijn verjaardag een bushwalk gedaan om te leren over planten, sporen van dieren en overlevingstechnieken in de bushbush. Op mijn verjaardag was het 's avonds ook tijd voor een feestje en Claire had bedacht dat we ons met het thema Friday the 13th (de film) moesten verkleden. Bijna iedereen had hier moeite voor gedaan en het was een geslaagd feestje (wederom hoop ik op een later tijdstip foto's toe te kunnen voegen).
op 14 januari was het tijd om door te gaan naar Balaweyo waar we ook weer 2 nachten zouden blijven. Op de vrije dag zijn we op neushoornjacht gegaan, helaas hebben we niets gezien maar we konden wel genieten van mooie uitzichten in Matapos National Park (tussen de regenbuien door :)).
Na twee nachten was het dan eindelijk tijd om door te reizen naar de Victoria Watervallen. Ons middelpunt, halverwege de reis en DE plek bij uitstek om allemaal rare dingen te doen zoals van bruggen af springen met elastiekjes aan je enkels. Wegens het ongeluk dat op 31 december is gebeurd met de Bungee is het op dit moment niet mogelijk om te bungee jumpen (he wat jammer nou zeg.... *zegt ze sarcastisch*). Op de 31e is de bungee geknapt toen er een meisje vanaf sprong en ze is in de rivier terecht gekomen en heeft het overleefd. Ben ik heel blij om maar kun je je voorstellen dat ik niet sta te springen om te springen?
We zijn gister in de ochtend naar Zambia afgereisd (toch zeker een kwartier reizen) om daar te microlighten over de watervallen. In een buggystoeltje zitten met een vlieger boven je en een grasmaaier motor die je de lucht in moet krijgen... HELEMAAL GEWELDIG!!!!
Echt de moeite waard en we waren er tevreden mee om na zo'n geweldige ervaring weer terug te gaan naar Zimbabwe om daar de watervallen op ooghoogte te bekijken en de 'spray' in ons gezicht te voelen. Alsof je onder de douche staat, had zo mijn haar kunnen wassen (als ik shampoo meegenomen had).
Na het park via de toeristishe route naar de camping terug gelopen via een vrij verlaten weg. Impase, wrattenzwijn, verschillende bok soorten gezien onder het luid gebrul van de nijlpaarden in de rivier op zo'n 50 meter afstand. Met de wetenschap in het achterhoofd dat er jaarlijks veel mensen doodgaan door het tegenkomen van nijlpaarden vonden we dit toch wel heel spannend.... er zat geen hel tussen moet je even weten en oh ja.... in het gebied komen ook olifanten voor!
Vanochtend hebben we de spannende dingen voort gezet door te gaan white water raften op de Zambezi. Ook dit was een geweldige ervaring. Met stroomversnellingen van verschillende categorieen (2 t/m 4) zijn er omgeslagen, hebben we heel veel water binnen gekregen en mochten we ook stukken 'drijven'.
Voor mijn verjaardag heb ik van de groep een bon gekregen (voor 2) voor 'high tea' in een luxe restaurant en dat hebben James en ik net gedaan voordat ik hier het internet cafe inliep. Heerlijke scones, sandwiches en taartjes en een prachtig uitzicht van de brug en de waterval met een regenboog erboven. Je kan wel stellen dat ik een tevreden persoon ben op dit moment.

Morgen gaan we weer verder in de richting van Botswane en morgen middag een cruise over de Chobe rivier in Botswana....

Helaas heb ik hier geen mogelijkheid om foto's te uploaden dus ik hoop dat ik dat binnenkort nog een keertje kan doen.

Internet is vrij spaarzaam geweest hier in Afrika en serieus, met een inbel verbinding met een telefoonlijntje kun je niet eens je mail openen. Met dat in het achterhoofd weet ik niet wanneer ik weer kan 'updaten' maar zodra ik kan zal ik het doen om jullie op de hoogte te houden.

Als laatste wil ik zeggen: Dank jullie wel voor alle verjaardagswensen!

Great Zimbabwe

James met een 14 maanden oude leeuw

Even staartje vasthouden... het ware 'uitlaten'

hmmm lekker, avondeten

Microlight

Onderweg

Onderweg

Niet een update over wat we allemaal gedaan hebben maar meer een soort verdieping over ons leven hier zeg maar. Als je overland van Nairobi naar Kaapstad gaat reizen dan ben je veel onderweg, dat is iets waar je niet onderuit kan. Om jullie wat meer inzicht te geven, en als herinnering voor later anders worden de verhalen vast steeds sterker, schrijf ik deze blog. Rijdagen, dat zijn dus de dagen dat we van een huidige locatie naar een volgende locatie reizen, beginnen meestal vroeg. Vandaag zijn we, as we speak, onderweg naar de Tete regio in Mozambique. Vanmorgen zijn we vroeg begonnen met ontbijt, dit betekend dat mijn wekkertje om 5 uur af ging omdat ik ook nog eens in de kookgroep zit vandaag en dus ontbijt klaar moest maken. Het ontbijt begint om 6 uur en iets voor die tijd komen de eerste mensen aan. Een uur later vertrekken we, dan zijn dus alle tenten ingepakt en zitten netjes opgeborgen in een van de vele buitenvakken die Gunga heeft. Iedereen heeft zijn slaapspullen en persoonlijke dingen opgeborgen in de lockers onder de stoelen in Gunga. Per 2 personen krijg je een locker waarvoor je de stoelzitting op moet tillen om erbij te kunnen. Er zijn 24 stoelen en momenteel zijn we met 21 mensen maar geloof me als ik zeg dat er geen lege lockers over zijn. Samen met James heb ik een locker onder de stoelen aan de kopse kant die ongeveer half zo klein zijn als de overige lockers. Maar ok, iedereen heeft dus zijn spullen opgeborgen die hij of zij niet nodig heeft gedurende de dag. Een handtas met dingen die wel nodig zijn blijft op de grond liggen of op de stoelen. Paspoort, portomonee, camera en allerhande bruikbare of essentiele dingen zoals malaria pillen en zakmes zitten in de handtas. Niemand heeft een vaste stoel maar zoals valt te verwachten hebben mensen wel een favoriete plaats en de tassen worden op deze favoriete plaaten gezet als teken dat die plek bezet is. Een uur na ontbijt is het tijd voor vertrek. Iedereen klimt naar binnen en mensen kiezen 'hun' stoel of kiezen voor de 'beach'. Dit is een stukje helemaal voorin waar matrassen liggen en waar je heerlijk uit kan slapen als je nacht toch iets te kort was en waar je je hoofd uit kan steken om de wind in je gezicht te voelen, dat klinkt fijner dan dat het meestal is...
Nog een paar laatste dingen voordat we echt weg kunnen, rollen we de zijkanten van de truck nu al op of wachten we tot het water van de regen vannacht van het dak af is? Als er water op het dak ligt en we gaan rijden dan krijgen de mensen vanaf halverweg in de truck onvrijwillig een koude douche over zich heen bij het wegrijden. De zijkanten blijven dus nog even naar beneden tot we de eerste bocht om zijn maar het zeil boven de 'beach' kan wel opgerold worden zodat er een briesje binnenkomt. Iedereen zit, Brendan (onze chauffeur) geeft wat gas en wij drukken op de 'buzzer' om te laten weten dat we klaar zijn. De 'buzzer' is onze enige manier van communicatie met Brendan en Claire in de cabine. 1 keer buzzen betekend dat we moeten plassen, Brendan zal proberen de truck binnen 5 minuten te stoppen op een plek waar we veilig kunnen plassen langs de kant van de weg. Meestal lukt dit, soms in een dichtbevolkt grebied of in een stad duurt het iets langer. 2 keer buzzen betekend dat we de zijkanten op willen rollen of naar beneden willen doen met regen of dat we de 'beach' willen bedekken of open willen maken. Voor deze acties moeten we stil staan en hebben we hulp nodig van buiten omdat er elastieken om haken zitten of omdat deze eromheen moeten. Deze stop kan op plekken die iets minder veilig zijn en Brendan zal dan ook sneller een geschike plek vinden. 3 keer buzzen betekend een 'Noodgeval'. We stoppen onmiddelijk en meestal dus niet op en handige of veilige plek. Deze noodstop hebben we tot nu toe een aantal keer gebruikt als er dingen uit de truck gevlogen zijn wat niet de bedoeling was, te denken aan handdoeken of ondergoed dat net voor vertrek van de waslijn gehaald is en niet goed is opgeborgen.
Ok we kunnen dus weg en de dag begint. Mensen slapen, lezen, kijken naar buiten, slapen nog een beetje, liggen uitgestrekt op de 'beach', op twee of drie stoelen of soms zelfs op de vloer, alhoewel mij dat persoonlijk niet heel comfortabel lijkt. Er wordt wat gepraat, muziek geluisterd en ipods worden opgeladen. Zo brengen we dan het grootste gedeelte van de dag door. Af en toe hebben we een plasstop en ergens rond de middag hebben we een lunchpauze. De kookgroep bereid de lunch voor en de krukjes worden uit een ander vakje van Gunga gehaald en opgesteld. De zijkant van Gunga is een ware keuken. Er zijn vakjes en werkbanken en er zijn tafels die opgesteld worden waarop gewerkt kan worden. Potten, pannen, messen, bestek, borden, kommen en bekers, alles wat je denkt nodig te hebben is aanwezig.
Binnen in Gunga hebben we een prullenbak en een grote koelbox voor ons gebruik, daarnaast zijn er onder de vloer allemaal compartimenten waar je van alles kwijt kan. Er is een luik voor de kookgroep met een koelbox waar je eventueel dingen in koel kan houden, wat natuurlijk alleen maar werkt als je ook ijs haald om de boel koud te houden, daarnaast is er een compartiment met voorraad wat we eventueel kunnen gebruiken. Potten pindakaas, honing, melkpoeder en cornflakes voor noodgevallen. Dan een vak met daarin thee, koffie en de 'fridge'. Niet dat we daadwerkelijk een koelkast aan boord hebben maar wel een kluis waar we paspoorten, geld en andere waardevolle spullen in kunnen bewaren. De kluis zit op slot met 2 hangsloten waar we zelf de sleutels van hebben. Omdat het niet handig is om rond te vragen wie de sleutels van de kluis heeft is hij omgedoopt tot 'fridge'. De kookgroep heeft 1 sleutelbos van alle sloten waar we bij moeten kunnen en een tweede persoon heeft de 2e sleutel van de fridge. Er moeten altijd minimaal 2 personen aanwezig zijn bij het openen van de 'fridge'.
Tegen de tijd dat we allemaal uitgeslapen zijn stoppen we omdat we onze bestemming bereikt hebben. Niet altijd als het nog licht is en ook lang niet altijd op de plek waar we wilde stoppen. De kookgroep begint met het koken van het eten terwijl de rest de tenten op gaat zetten en de slaapplekjes klaar gaat maken.
Op dagen dat we grenzen over moeten zullen we stoppen bij zowel de uitgaande als de binnenkomende grenspost. Afhankelijk van welk land we mee te maken hebben moeten we zelf ons gezicht en paspoort laten zien of kan Claire met al onze paspoorten de boel regelen. Bij binnenkomst van een land moeten we vaak een formulier invullen met wat we precies van plan zijn, hoe we reizen en of we wel genoeg geld hebben. Ach tegen de tijd dat we in Kaapstad zijn zullen we wel weten wat ons paspoort nummer is, waar het is uitgegeven, door wie het is uitgegeven en wat de de datum van verloop is...

Achterin Gunga

Lunch langs de kant van de weg met de 'keuken' die uitklapbaar is

De tenten hebben hun eigen opbergvakje 

Ach je moet op een bepaald moment toch even bijslapen... toch?

The Beach

The Beach

Poppetjes knutselen van chips

De 'keuken' 

Lilongwe 4 januari 2012

Gelukkig nieuwjaar voor iedereen!
We zijn al weer een paar dagen in het nieuwe jaar dus het is tijd voor een terugblik op de laatste dagen van het oude jaar. Ons snorkel avontuur op Zanzibar begon goed met een groep van ca. 10 mensen van onze groep aangevuld door zo'n zelfde aantal vreemden op de Dhow. Vrij snel nadat we aan boord 'gezwommen' waren, de boot lag bij het strand in het water en we moesten tot ons middel door de branding waden om bij de boot te komen, begon de lucht flink te betrekken en begon het lieflijk te spatten met een paar druppels. Al snel was het toch wel de moeite waard om dat grote oranje zijl als dakje op te stellen om onder te schuilen. Na regen komt zonneschijn en dat hebben we geweten, zodra de regen op was begon de zon genadeloos op ons neer te schijnen en we waren blij dat we bij de plek van bestemming waren om af te koelen in het water. De Mnemba atol is een eilandje waar we kosten wat kost niet op mogen komen maar we mogen wel in de wateren eromheen snorkelen. Dit bleek echter best een uitdaging te zijn met de hoeveelheid kwallen die ons bleven belagen! Na een tijdje zijn we vertrokken naar een tijdelijke zandbank voor nog een rondje snorkelen met minder kwallen en voor een heerlijke lunch van vers fruit, een soort pannenkoekjes en op de BBQ gegaarde vis. Tijdens de lunch werd ons eilandje echter steeds kleiner en al snel was er niets meer van te bekennen en zijn we weeroo weg gegaan naar het 'vaste land' van Zanzibar. Na nogmaals heerlijk gegeten te hebben 's avonds was het de volgende dag tijd voor de terug reis naar Dar es Salaam. Door het stomend hete Stone Town om weer op de ferry te komen die ons naar Dar zou brengen. Aangezien ik met mijn groepje moest koken die avond moesten we eerst naar de supewrmarkt om inkopen te doen. Dit lijkt makkelijker dan het daadwerkelijk is aangezien we een budget kregen van ca. 1,50 euro per persoon om daarvoor avondeten, ontbijt en lunch te kopen. Dat is irt bepaald een vetpot en wordt verder bemoeilijkt door een supermarkt die half leeg is. Met wat improvisatie konden we toch ingredienten inden voor een smakelijke stoofpot met rijst die avond. Van de overgebleven rijst konden we mooi rijstpudding maken voor het ontbijt de volgende ochtend. De volgende ochtend begon vroeg, om 4:30 uur rijden we weg van de camping om tr proberen Dar es Salaam uit te komen zonder in de file te komen. Dit lukt, bijna, en even buiten Dar es Salaam, en een slordige 3 uur later is het tijd voor ons ontbijt langs de weg. De rest van de dag wordt in de truck doorgebracht met een prschtig uitzicht over een steeds veranderend Tanzania. Het was de bedoeling om bij een bushcampus te overnachten maar door drukte op de weg zijn we eerder gestopt bij een csmping waar zo zowaar warme douches hadden. Die waren we al een tijdje niet tegengekomen dus dat was wel leuk voor de verandering. Zeker aangezien het hier een stuk koeler is dan bij de kust. Ook de volgrnde dag brengen we hoofdzakelijk in de trukc door en we steken de grens over naar Malawi. We hebben eerst 1 nacht bij het noorden van Lake Malawi voordat we de volgende dag doorrijden naar een camping meer naar het zuiden van het meer. Deze camping 'Kande beach' zal onze thuisbasis zijn voor 3 nachten en hier brengen we ook de jaarwisseling door. Met als thema 'animal' proberen we een leuke uitfit te bedenken en de markt in Mzuzu heeft een speciale selectie erg foute outfits met zebra streepjes en luipaard printjes. We kennen best wat mensen die jaloes zouden zijn met al deze dierenprintjes ;)
Jammer genoeg denkt niet iedereen dat het leuk is om je als dieren te verkleden maar wij hebben ons zeker vermaakt... En ach, we zullen carnaval ook missen dit jaar dus wel leuk als we toch minimaal 1 verkleedfeestje hebben...
Wat waarschijnlijk niet al te verwonderend zal zijn is dat we de dagen hierna niet veel anders gedaan hebben dan bijkomen en relaxen. Daar is ook niets mis mee, het is tenslotte onze vakantie! Op 1 januari wordt er om half 8 's ochtends een varken afgeleverd omdat we, nou na de vleeseters onder ons, die avond een varken aan hrt spit zullen eten. D hele dag wordt het varkentje rondgedraaid en de kookgroep hoeft voor de verandering alleen maar een paar bijgerechten te maken. Ook voor de niet vleeseters is er een nieuwjaars lekker hapje te krijgen.
Op 2januari zijn we met een groep naar een lokaal dorpje gegaan om daar te eten, al zittend op de grond hebben we binnen 15 seconden een groep van zeker 20 kinderen om ons heen verzameld die alles van je willen weten maar helaas vooral vragen om schoene, pennen, werkboeken voor school en geld. We geven ze niets omdat ze toeristen en witte mensen niet moeten associeren met gratis spullen.
Gister zijn we vanuit Kande Beach naar Lilongwe gereden. Niet zo'n hele lang rijdag naar de hoofdstad van Malawi. We kregen twee uurtjes in de stad om wat lunch te halen en eventueel wat inkopen te doen. Lilongwe, het stukje stad waar we los gelaten worden geeft een semi westerse indruk. Een supermakt waar alle schappen gevuld zijn en een grote 'we-verkopen-alles' winkel. Ook zijn er opeens meerdere buitenlanders op straat. We hebben vaker andere overlanders gezien maar hier lijken ook echt gemixte populaties te wonen of op vakantie te zijn. Vandaag hebben we een dag rust in Lilongwe, terwijl Claire de halve dag met onze paspoorten bij de ambassade zit om visa te krijgen voor onze reis door Mozambique morgen. We besteden de dag goed met een beetje shoppen (voedsel dingetjes die we missen) en internetten. De inttnet mogelijkheden zijn de laatste weken vrij beperkt geweest dus we maken vandaag dankbaar gebruik van snel en goedkoop internet. Vanavond is er op de camping een quizavond waar we gezellig aan mee gaan doen en dan is het morgen tijd om naar Mozambique te vertrekken.

Uit eten bij de locale bevolking in Malawi

Tijdloze outfit voor ons nieuwjaarsfeestje

Samen op 'the Beach'